Park Wilsona
Historia Parku Wilsona
1834 - z inicjatywy Towarzystwa Upiększania powstaje na terenie gminy św. Łazarz pod Poznaniem szkółka drzew i krzewów ozdobnych, zajmująca teren obecnego Parku Wilsona.
1904 - szkółka zostaje zamieniona przez władze miejskie Poznania w Ogród Botaniczny. Założenie parkowe zaprojektował H. Kube. Park składał się z dwóch wyróżniających się części, nieregularnej zaprojektowanej w stylu angielskim ze stawem, ogrodem skalnym i półwyspem wypoczynkowym oraz części regularnej, podzielonej na pola z dekoracja kwiatową i kolekcjami botanicznymi.
1925 - powstaje Szkolny Ogród Botaniczny przy ulicy Dąbrowskiego, obecny zostaje przemianowany na Park im. T. W. Wilsona.
1931 - odsłonięcie pomnika T.W. Wilsona ufundowanego przez I.J. Paderewskiego. Pomnik autorstwa G. Borgluma (w czasie II wojny światowej pomnik został zniszczony).
1951 - zmiana nazwy parku na Park im. Marcina Kasprzaka.
1980 - park został wpisany do rejestru zabytków.
1988 - powstaje projekt rewaloryzacji parku, który umożliwił odtworzenie i wzbogacenie założenia parkowego. W oparciu o który, do roku 2004 dosadzono kilkadziesiąt pokaźnych rozmiarów drzew liściastych i iglastych, odtworzono i wzbogacono małą architekturę parkową co sprawiło, że Park Wilsona jest jednym z najbardziej reprezentacyjnych parków Poznania.
1990 - przywrócenie nazwy Park Wilsona.
1994 - odsłonięcie popiersia T. W. Wilsona wykonanego w 1928 roku przez Z. Trzcińską - Kamińską.
Palmiarnia
Historia Palmiarni
1910-11 - powstaje pierwsza Palmiarnia, o powierzchni 534 m2. Składa się z części centralnej, w której prezentowano palmy oraz dwóch skrzydeł, przeznaczonych do kolekcji kaktusów i roślin tropikalnych.
1922 - powstaje pierwszy w Polsce dział akwarium i pawilon z basenem dla Victoria regia oraz dział roślin użytkowych.
1928-29 - w związku z Powszechną Wystawą Krajową, powstaje nowy obiekt (druga palmiarnia). Palmiarnia ma siedem pawilonów różnej wielkości i łączną powierzchnię 1694 m2.
1939 - Palmiarnia zostaje nieznacznie uszkodzona w trakcie działań wojennych.
1941 - ponowne uszkodzenie pawilonów Palmiarni przez ciężką bombę angielską, część roślin zostaje zniszczona przez niskie temperatury.
1945 - silne uszkodzenie obiektu w trakcie wyzwalania Poznania, uszkodzenia szyb dochodzą do 60%, zniszczeniu ulega prawie cała kolekcja roślin.
1946 - ponowne otwarcie Palmiarni - 5 działów, obsada roślinna powstała z roślin pochodzących z likwidowanych majątków ziemskich.
1961 - wybudowany zostaje dział akwarium - łącznik do przeniesionej i adaptowanej na pawilon hali targowej; łączna powierzchnia obiektu 2528 m2 przy 18.000 m3 kubatury.
1978 - ze względu na zły stan techniczny zapada decyzja o zamknięciu Palmiarni dla zwiedzających.
1982 - decyzja o budowie nowego obiektu metodą obudowy, pozwala to na zachowanie poprzedniej kolekcji roślin.
1992 - zakończenie prac budowlanych. Nowa Palmiarnia ma 4600 m2 i 46.000 m3 kubatury, tworzy ją dziesięć pawilonów wystawienniczych (w tym dział akwarium) oraz dwa pawilony zaplecza.
01.10.1992 - otwarcie trzeciej Palmiarni Poznańskiej dla zwiedzających.
1998 - powstaje stacja uzdatniania wody, zapewniająca obiektowi wodę o optymalnych do uprawy roślin tropikalnych parametrach.
2000 - modernizacja kotłowni, w efekcie uzyskano stałe i równomierne temperatury w pawilonach i ograniczono emisję zanieczyszczeń do atmosfery.
2001-02 - powstaje instalacja zamgławiania utrzymująca niezbędny poziom wilgotności i umożliwiająca uprawę wymagających roślin tropikalnych.
2003 - powstaje dodatkowy pawilon dydaktyczno-usługowy włączony w cykl zwiedzania (powierzchnia 220 m2), pełniący także funkcję kawiarni.
2003 - w budynku administracyjnym powstaje sala konferencyjna połączona z pawilonem I, posiadająca niezbędne wyposażenie techniczne (klimatyzacja, system multimedialny).
Do roku 2011 Palmiarnia posługiwała się następującym logo:
Akwarium
Historia Akwarium
W 1922 roku w Poznańskiej Palmiarni powstaje pierwsze publiczne akwarium w Polsce. W 10 zbiornikach o łącznej pojemności 1620 l znajdowało się 10 gatunków ryb.
Systematyczny rozwój przerywa II wojna światowa. W chwili jej wybuchu - łączna pojemność zbiorników akwarium wynosi już 5000 l.
1961 rok - przełomowy moment w historii tego obiektu. Rozpoczęła się budowa nowego akwarium. Dwa lata później w obiekcie jest już pięćdziesiąt basenów, każdy o pojemności 1000 l. Prezentowana ekspozycja zawiera 111 gatunków ryb oraz ciekawy zbiór roślin wodnych.
od 1978 - 1992 rozbudowa Poznańskiej Palmiarni i budowa nowego akwarium. Obecnie składa się ono z 37 basenów ekspozycyjnych o łącznej pojemności 59 000 l. Na zapleczu znajduje się też około 100 zbiorników hodowlanych, w których rozmnażane są ryby i rośliny lub przeprowadzana jest kwarantanna.
